Meer voor minder

We leven in de wereld van de vergrotende trap. Alles moet sneller, beter, comfortabeler, strakker, luxer en zo kunnen we nog wel even doorgaan. We willen allemaal veel en hard werken, vooral wanneer de tijd zo slecht is. Vierentwintig uur per dag bereikbaar zijn wordt normaal gevonden. Dat we daardoor met z’n allen een stuk meer stressen en vooral heel druk zijn nemen we maar voor lief.

De vraag blijft, worden we hierdoor ook wel gelukkiger? Stel je eens voor dat je wat minder zou kunnen werken. Dat die telefoon niet de hele dag trillend in je broekzak zit. Dat je gewoon eens wat minder spullen hebt. Oftewel, gewoon een beetje meer rust aan je kop. Persoonlijk vind ik dat toch ook wel aantrekkelijk klinken. En zo zijn er meer mensen. Sterker nog, deze mensen zijn er wat mee gaan doen.  Downshifters worden ze ook wel genoemd.

Downshifters doen mee aan de trend van het downshiften. Wat ook wel een consminderen, slow living  of life hacking wordt genoemd. Downshiften is een trend waarin men er bewust voor kiest om met een stuk minder te gaan leven. Oftewel ze gaan terug naar de basis. Het kan worden gezien als een bepaald soort sociaalgedrag. Door te downshiften proberen mensen te ontsnappen aan de vaak obsessieve materialistische manier van leven, een hoop stress en een drukke baan. Uiteraard ontsnappen ze hiermee vooral aan de psychische gevolgen van zo’n druk bestaan.

De auto eruit en de fietspakken. Een moestuintje onderhouden. Tweedehands spullen kopen en minder weggooien. Op vakantie in eigen land of een jaartje kamperen. Dit zijn allemaal manieren om met minder geld en dus minder werk toch rond te komen.  Doordat je tijd overhoudt en bewustere keuzes maakt ben je meer bezig met wie je wil zijn in plaats van wat er van je wordt verwacht. Genieten van kleine dingen staat centraal. Geen dure televisie maakt je nog gelukkig maar simpel weg het zonnetje dat buiten lekker schijnt.

Echter blijft één van de belangrijkste redenen waar het binnen het downshiften om draait het creëren van een beter evenwicht tussen werk en vrije tijd. Communicatie deskundige en journaliste Sjoukje van der Kolk, zelf ook een downshifter, heeft deze trend in de jaren 90 al zien ontstaan. Veel jonge gezinnen kregen het drukker en drukker doordat carrières werden gecombineerd met het hebben van kinderen.  Steeds vaker kregen mensen een burn-out en raakten gefrustreerd doordat ze niet konden voldoen aan het ideaalplaatje. Van de Kolk noemt dit ook wel het streefleven.

Rond 2000 was het gevoel om te gaan downshiften op een hoogte punt. Helaas is het daarna weer een stuk afgenomen. Mede door de invloed van de economische crisis is de trend nu weer terug. Over het aantal downshifters in Nederland is niet heel veel bekend. Wel is uit onderzoek gebleken dat 19 procent tot een kwart van de volwassenen in andere rijke en geïndustrialiseerde landen het afgelopen decennium vrijwillig heeft gekozen voor minder inkomen en minder bestedingen. De conclusie die je hier uit zou kunnen trekken is dat de getallen in Nederland ook vrij hoog liggen.

“Het heeft allemaal te maken met een toenemende behoefte aan rust en overzicht. Vooral dertigers van nu lopen rond met keuzestress. Downshiften is een manier om veel keuzes te elimineren” zegt: Hilde Roothart van trendwatchbureau trendslator. Roothart vermoedt dat de groep hardcore downshifters niet groot is. Wel denkt ze dat steeds meer mensen het toepassen op enkele levensgebieden. Zo consumeren ze bijvoorbeeld minder of wordt er gekozen voor een parttime baan. Volgens Van de Kolk durven veel downshifters er nog niet voor uit te komen. Meestal komt dit voort uit angst om als een loser te worden aangezien. Veel downshifters gaan ondergronds en veranderen langzamerhand van vriendenkring. Maar er is vooruitgang. Bewuster leven word steeds minder geassocieerd met een stoffig leven. Sterker nog downshiften kan onze reddingsboei zijn tijdens deze falende economie. Dit is terug te zien in de documentaire ‘Made in Detroit’.

Is downshiften een trend die straks weer overwaait? Zowel Roothart als Van de Kolk denken van niet. Hilde Roothart: “Ik verwacht dat er steeds een grotere groep zal gaan downshiften. Met name dertigers van nu combineren idealisme met pragmatisme: ze pakken het op kleine schaal aan, bijvoorbeeld door een moestuin te beginnen in publiek groen.” Ook Sjoukje van de Kolk is er van ovetuigd. “Het milieu dwingt ons ook die kant op, we kunnen simpelweg niet meer op de ouder voet doorgaan.” Kortom, het gaat niet langer meer om kwantiteit maar om kwaliteit.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Downshifting

http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentaire/m/made-in-detroit.html

http://www.hollanddoc.nl/nieuws/2011/september/tienermoeders-worden-stadsboeren.html

http://coachjan.be/downshifting-is-je-leven-verrijken-of-niet/

http://trendslator.nl/trendslog/

Flow magazine, nummer 4, 2010